بررسی تأثیر موسیقی درمانی بر توجه دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه ـ بیش فعالی

هدف این پژوهش بررسی تأثیر موسیقی درمانی بر توجه انتخابی و توجه پایدار کودکان دارای اختلال نقص توجه ـ بیش فعالی شهر شیراز در سال تحصیلی 89-88 بود.این پژوهش که از نوع مطالعات تجربی ـ مداخله ای بود به صورت پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل انجام شد، 40 دانش آموز پسر پایه های چهارم و پنجم دارای اختلال نقص توجه ـ بیش فعال بر اساس ملاک های تشخیصی dsm-iv با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی تعادلی به دو گروه مساوی تقسیم گردیدند و مداخله فعالیت های موسیقیایی (شامل برنامه موسیقی درمانی بر اساس نظریه ارف شولوروک) در گروه آزمون به مدت 12جلسه 90 دقیقه ای اجرا گردید. برای هر دو گروه قبل و بعد از اجرای مداخلات، آزمون توجه انتخابی (استروپ) و آزمون عملکرد پیوسته (cpt) که به صورت نرم افزار تهیه شده بود به منظور سنجش توجه انتخابی و توجه پایدار اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده ها برحسب روش آماری تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون تی وابسته صورت گرفت. مقایسه میانگین نمرات در دو گروه کنترل و آزمایش دانش آموزان دارای اختلال بیش فعالی ـ نقص توجه درآزمون توجه انتخابی (استروپ) نشان د اد که افزایش نمرات پس آزمون در تمامی موارد (زمان واکنش و نمره تداخل) در گروه آزمایش بیش از گروه کنترل بود و تفاوت معناداری در زمان واکنش همخوان (0001/0p<)، ناهمخوان (0001/0p<) و نمره تداخل (007/0p<) مشاهده شد. در توجه پایدارنیز مقایسه میانگین ها در پس آزمون و پیش آزمون حاکی از آن بود که در نمرات صحیح (002/0p<) و خطای ارائه (02/0p<) بین دو گروه تفاوت معنادار وجود دارد. اما اگرچه اختلاف میزان خطای حذف (نشاندهنده بی توجهی به محرک) در گروه آزمایش دارای میانگین بالاتری بود و میزان خطای حذف در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش داشت؛ اما تفاوت معنادار ایجاد نشد. نتیجه گیری: با استناد به داده های بدست آمده می توان نتیجه گرفت، اجرای برنامه موسیقی-درمانی، بر توجه دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه ـ بیش فعالی اثر مثبت دارد.